Ρεβεγιόν

Ξημερώνουν Χριστούγεννα, ντύνομαι να πάω σε ρεβεγιόν, έξω στον παγωμένο αέρα.Να συναντηθώ με τις προσωρινές ανακωχές αυτών που με περιμένουν.Δεν πάω να σώσω την ψυχή μου, μόνο κάτι μνήμες παιδικές, τότε που οι άγιες νύχτες ήταν και ξένοιαστες.Άντε να είχες την αγωνία τι θα γινόταν στο επόμενο επεισόδιο του Μικρού Ήρωα αλλά μέχρι εκεί.

Αυτή η γιορτή από ένα σημείο και μετά γίνεται προσκλητήριο απόντων.Cocktail αναμνήσεων που ο καθένας το φτιάχνει όπως θέλει για να το μοιραστεί με τους υπόλοιπους της παρέας.Αν έχει βέβαια παρέα ή αν έχει τη διάθεση να μοιραστεί τη μυστική του συνταγή.

Θα στήσουμε ένα πάρτι στο πάρκο, αν το θυμάσαι, με κλεμμένες μπίρες, κουρτάκια κι ό,τι καβατζώσει ο καθένας μας.Φέτος θα φέρουμε και γκαζάκια να φτιάξουμε ρακόμελα με γαρύφαλλα και κονιάκ με κανέλλες.Να κεράσουμε τους βαριεστημένους μπάτσους που θα έχουν περιπολία και θα μας ζηλεύουν.Άλαλα τα χείλη των ασεβών από τέτοιες αβρότητες.Χα!

Όλο και κανα κορίτσι(ή περίπου) των ελαφρών ηθών θα περάσει για να ζητήσει φωτιά, δε μπορεί…Εμπνέουμε εμπιστοσύνη, αν μη τι άλλο, και μπορεί να χάσει το μεροκάματο για χάρη μας.Δε βαριέσαι,ειδικά τέτοιες μέρες η ντεσπεράντο διάλεκτος έχει την τιμητική της.

Άμα ξεμείνουμε από μπαταρίες και τελειώσει η κονσέρβα μουσική, θ’αρχίσουμε να τραγουδάμε.Τραγούδια για μάτια που δε βλέπονται πια αλλά δε λησμονιούνται κιόλας κι ο καθένας με το φάλτσο πόνο του.

Κι όταν ξημερώσει…Χριστέ μου,με το καλό θα γεννηθείς.Αλλά να ξέρεις πως στο όνομά σου, για να ξεδιψάσουν, θα πίνουν δολοφόνοι νερό.Πάντα.